De wachtzaal bij een willekeurige dierenarts. Links een hond met flink wat overgewicht, rechts eentje met kale plekken en een vuurrode huid, en daar in het hoekje is er net eentje met veel moeite succesvol overeind gekrabbeld. Ouderdomskwaaltjes? Of slachtoffers van de hondenvoedingsindustrie?
Helaas zullen veel brokkenbaasjes nu al afgehaakt zijn: na al die jaren hebben de brokjes zich immers wel bewezen en in deze tijd wordt alles zo streng gecontroleerd dat er niet veel mis kan gaan. Fout. Om nog maar een tipje van de sluier te lichten kan ik jullie nu al vertellen dat onder andere volgende is toegestaan om te verwerken in de commerciële hondenvoeding:
- Teruggeroepen vleesproducten
- Geëuthanaseerde (huis)dieren
- Road kill
- Dode, zieke, stervende en invalide dieren (in het Engels de 4D's genoemd: dead, diseased, dying or disabled) die niet geschikt zijn voor menselijke consumptie
- Onverkoopbare, oude of door een andere reden onaantrekkelijke vleesproducten
- Rotte, gefermenteerde of verwoestte (meestal door het weer) oogsten die niet geschikt zijn voor menselijke consumptie
- Genetisch gemodificeerde en toxische, chemisch geladen producten
Zie ook hier en hier, waar alles netjes in een (Belgisch) wettelijk jasje gegoten zit onder de term 'duurzaam'. Ahum...
Klinkt dat als iets waarvoor wij vrijwillig ettelijke
centen willen neerleggen, in de overtuiging dat we onze hond daarmee het beste
geven wat we hem maar kunnen geven, wat hij nodig heeft?
Dus vooraleer we de ‘oude dag’ met de vinger wijzen voor die vaak voorkomende kwaaltjes, kunnen we ook de keiharde confrontatie aangaan om te weten te komen welk effect het (langdurig) voeren van voeding met deze bestanddelen kan hebben op het welzijn van onze trouwe viervoeters.
Chronische dehydratatie
Brokkenvoeding veroorzaakt chronische dehydratatie. Een natuurlijke, rauwe hondenvoeding bestaat voor 70 tot 90% uit vocht. Echter, om de droge brokken te kunnen verteren, moet de hond vanuit zijn eigen waterreservoir vocht gaan onttrekken om de brokken te re-hydrateren zodat hij ze kan opnemen en verteren.
Symptomen van chronische dehydratatie zijn onder meer: nierinfecties, nierziekten, urineweg-infecties, vermoeidheid, constipatie en verteringsproblemen, hoge bloeddruk, zweren, huidproblemen, obesitas en een verstoorde zuurtegraad (met mogelijke effecten op alle organen, met name het hart, chronische ziekten en ook kanker).
Brokkenvoeding doet afbreuk aan het hondenleven
Omdat bij het verhittingsproces alle verteringsenzymen vernietigt worden, moeten deze wederom uit het eigen hondenlichaam geput worden om te kunnen worden afgebroken en opgenomen.
Rauwe, onbewerkte voeding is nog intact, bevat alle nodige verteringsenzymen en stelt het lichaam vrij om zijn metabolische taken te verrichten zoals ontgiften – wat weer leidt tot een sterker immuunsysteem en ziektebestand.
Vertering
Droge voeding doet er ongeveer 6 uur over alvorens het opnieuw gehydrateerd, afgebroken en opgenomen is. Dit komt omdat honden niet voldoende verteringsenzymen hebben om zetmeel af te breken, zoals wij dat wel hebben. Deze relatieve onmogelijkheid om zetmeel af te breken kan resulteren in allergieën, in de poten bijten, diarree, oorinfecties, braken en candida-infectie. Niet opgenomen zetmeel kan ook resulteren in dikke ontlasting, droge huid en slechte mondgezondheid.
Granen
Granen zijn veelal besmet met verschillende schimmels waarvan de toxines kunnen leiden tot lever- en nierfalen, kanker en maagzweren. Deze toxines bouwen zich langzaam op, wat te zien kan zijn in het bloed. Granen worden genetisch gemanipuleerd, behandeld met allerlei chemicaliën , pesticiden en insecticiden, die ook weer bijdragen aan de toxiciteit.
Alkaliniteit
De term alkaliniteit of alkaliteit wordt gebruikt voor zuurbufferende capaciteit. Oftewel het vermogen van een oplossing om zuren te neutraliseren tot aan het equivalentiepunt van carbonaat of bicarbonaat. De meest verzurende dingen die je een hond kan geven zijn tarwe, maïs, granen en bewerkte zuivelproducten. Wanneer deze teveel voorkomen, moet de hond wederom lichaamseigen mineralen gaan inzetten die hij uit zijn eigen botten haalt, om ze te kunnen verwerken. Dit kan leiden tot nierinfectie, nierziekten, botverlies, kanker, infecties, diabetes en obesitas.
Een brok kan onmogelijk zonder 30% zetmeel die ervoor zorgt dat alle componenten samengebonden worden. Dus ook de graanvrije varianten dragen bij aan verzuring!
Symptomen van een te hoog zuurgehalte in het bloed zijn hart- en ademhalingsproblemen, nervositeit, misselijkheid, braken, buikpijn, verminderde eetlust, spierzwakte en pijn aan de botten (van verlies van botmineralen).
Synthetische supplementen
Veel bedrijven kopen hun oliën, synthetische vitaminen en bewaarmiddelen aan bij firma’s die ze preserveren met gevaarlijke stoffen die nierziekten kunnen veroorzaken. Synthetische vitamine D is de hoofdoorzaak van de meest recente terugroepingen van hondenvoeding. Te hoge gehaltes hiervan leiden tot te hoge calciumwaarden in het bloed met een negatief effect op het hart, de nieren en gewrichten.
Om nu te
stellen dat alle brokken producten van slechte, mogelijk zelfs toxische
kwaliteit bevatten, zou oneerlijk zijn. Wil je ondanks alles toch brokken
blijven voeren, doe dan je research en begrijp waaruit de voeding bestaat (Google
is your friend), alvorens de bewuste keuze te maken om het aan je hond te
voeren. Duurder is niet altijd beter en natuurlijk is een brok nooit, wat het
etiket ook zegt.
BRON
Geen opmerkingen:
Een reactie posten